فیلم "Rocketman" ، درباره زندگی و موسیقی التون جان ، یک کتاب بیوگرافی فرمول و رنگ به اعداد است. این در واقع در لحظه ای از احساسات مهم و شتاب زندگی خواننده آغاز می شود ، و سپس صحنه هایی را به ما نشان می دهد که چگونه او در آنجا به سرانجام رسیده است - یک دستگاه داستانی که قبلاً کلیشه ای بود وقتی "در سخت قدم زدن: داستان دیوی کاکس" به طنز بازی می کرد در سال 2007
این یک فانتزی موزیکال کاملاً جک بوکس امتحان شده و واقعی است که ظاهراً برای مرحله برادوی بسته بندی شده است ، همراه با آوازهای انگشت کشی که دهه ها است می شناسید و دوستش دارید. آهنگ ها از لحظات قابل توجهی از زندگی جان می آیند ، یا ما باور می کنیم. و البته ، مونتاژهای زیادی وجود دارد: نمایش اجباری بازدیدهای جان که در نمودارها بالا می روند و رکوردهای طلا را بالا می برند. کنسرت ها ، تیترها و طرفداران پرستش ؛ ولع خرید برای گذراندن ثروت های دیوانه وار خود ؛ امتحان کردن کلاه های متنوع ، عینک ها و برخاست های مختلف. و همه جنسیت و داروهایی که با راک اند رول همراه هستند.
همه اینها از نظر ساختار و داستان سرانجام مطلوبی که سعی در روایت آن دارد بسیار ایمن است - از قضا ، با توجه به اینکه زندگی مردی را نشان می دهد که با شخصیت صحنه ای بزرگتر از زندگی و بسیار پر زرق و برق خود خطرناک است. اما التون جان خود بسیار زنده است و بخشی از تولید است و به عنوان تهیه کننده اجرایی فیلم و مشاور تارون اگرتون ، بازیگر جوانی که با ذوق و شوق زیادی او را بازی می کند ، فعالیت می کند. (این دو حتی بعد از نمایش شگفت انگیز "راکتمن" در جشنواره فیلم کن در اوایل این ماه یک اجرای دوئت داشتند.) این دقیقاً یک تصویر زگیل و همه نیست. حتی لحظات رفتار خودخواهانه و خودتخریبی جان سرانجام علوفه ای برای یک داستان رستگاری بیشتر است.
و با این حال . و هنوز. Egerton با چنان هیجان و آسیب پذیری ، چنین کاریزما و پاتوسی ، نمایشی را ارائه می دهد که سخت است که مورد تحسین قرار نگیرید. قبلاً بیشتر به خاطر بازی در نقش کمدی اکشن فیلم های "Kingsman" شناخته می شد ، Egerton واقعاً همه چیز خود را می دهد - شما می توانید تلاش های به نمایش درآمده را در اینجا ببینید که در آن نقش آشکار فیزیکی و عاطفی بود. این شامل خواندن همه آوازهای خودش است ، که عنصری از قابلیت دسترسی را اضافه می کند ، مثلاً "Bohemian Rhapsody" فاقد آن است (و ما در یک لحظه به همه مقایسه های اجتناب ناپذیر خواهیم رسید). او دقیقاً شبیه جان نیست و صدایی ندارد و این احتمالاً بهتر از انجام تصور مستقیم است. او احساسات را درست می گیرد و حضوری جذاب و واقعی دارد. این به خودی خود تقریباً کافی است - اما همچنین کافی است که آرزو کنید کاش فیلم پیرامون او به همان اندازه بی ادبانه و ناخوشایند بود.
درباره این سایت